Farklý bir yorgunluk yayýyordu bedenime Attýðým her adým. Hava soðuktu; Sen üþüme diye kalbime gazete kaðýtlarý sardým. Yalnýzca aç sokak kedileri vardý Yaþadýðýna inandýðým. Ölmüþtü insanlýk… Verdim tüm sevgimi kedilerden birine, Aðladým…
Yürüdüm... Yürüdüm gece boyunca. Tek bir insan aradým ýslak kaldýrýmlarda. Çok gördüm düþünür, konuþur ama insan deðil. Anladým, Ýnsanlýk düþünme ve lisan deðil.
Çok çetin bir çeliþki bu; Hava soðuk, içim yanýyor. “Yaþam”ý bazýlarý “Ölüm”ü, her nefis tadýyor.
Tahsin Baðcývan 01.05.12
Sosyal Medyada Paylaşın:
ThsnBgcvn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.