harflere seni sorduðum her an;
gözlerinden þiir akar,
sonra tutuþur saçlarýmýz,
günbatýmýnda…
hatýrlar mýsýn,
ürkek telaþlarýmýz vardý bir zamanlar,
yüzümüzü bahara çeviren…
ve gamzemizde günahsýz bir güvercinin a/yak izleri…
hangi aymazlýk isyana durur,
hangi düþ sessizliðe razý olur,
sen
bunca þiirden geçip giderken..
eyy,
kapýsýnda yaralandýðým
ve düþ’ünde sorgulandýðým sevdam,
cebren ve hileyle
suskunluðumu özgür býrakýyorum.
þimdi zaman;
yetim bir çocuktan geriye kalan,
yanýk kokusu…