Ey! Kýyýsýnda aðýtlar büyüttüðüm
Güvercin kanadýna uðurladýðým içli mektubum
Her yaðmurda sýnama mahzunluðumu
Vurma sýrtýmda dað yükü var
Kaldýramam
Onaramam hüzün- baz kýrýklarýmý...
Yorgun bir mâbed þimdi yüreðim
Gün batýmý yine kýrýlgan
Kaç elem dokur gönül kanaviçemde
Koyu bir hasretin hicran bestesi
Kaç dua solar yeþeren ümidimde
Büyür gözbebeklerim...
Her þey sana benziyor bende
Kaldýrýmlarda endamýnýn gölgesi
Þehrin yalnýzlýðýnda gözlerin
Ellerinin koyunda diniyor rüzgâr
Saçlarýn yoluma biçilmiþ kaftan…
Kurak tebessümlerine serptiðim
Nisan düþlü damlalar
Issýz girdabýna düþer çaresizliðin
Hani avuntum olsa bir avuç kardelen
Üzerine titrerdim sensizliðin
Duvaðý açýlmamýþ yas gibidir
Susuzluðuma özenen nehirler
Çek içine son damlasýna kadar
Senden yadigâr aðrýmý
Say ki
Bir içimlik vakti kaldý ölümün…
Züleyha Özbay Bilgiç/Kütahya
10 nisan 2012