Varlýðýnda cefa saydýklarýmý, yokluðuna buz baðlamýþ odama güneþ saydým, Soðuðun ayazýnda yandým ki, yüzüm ise tutuldu dersin. Sen; yarým býraktýn beni, nerden bilesin ?
Vefanýn kýymetini, sabrýn hikmetini, kalbimin sahibini, Sen yok iken anladým.
Gölgeler içindeyim, gidip kalmayanlarýn içinde, Sanrý dersin sana sorsam.. Ele desem senin dediðini, sanrý ne derler bana. Senin gerçekliðini, hayale düþtüðünde anladým.
Þefkatin meramýný, derdimin dermanýný, helal ile haramýmý, Sen yok iken anladým.
Saklý bir nefes varmýþ, sen yokken verilesi. Nasip böyleymiþ deyip geçmek var. Yürek yanar, ah dedirtir dilime. Af demek gerekmiþ, bunu yeni anladým.
Kulun kula yandýðýný, hayatýný verdiðini, boþa tükendiðini, Sen yok iken anladým.
Bu gün benden geçtiðinin kaçýncý yýlý ? Ýki günü , yýla saydým belkide. Sen yarým býraktýn beni, Ne iyi ettin. Ne iyi ettin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.