Kim ister ölümü

Düþman dolu, etrafým
etrafýma çelikten duvar ördüler.
Küçük bir delikten eser, havam
Çýkmak isterim etrafýmdaki demirlerden,
uðraþýrým..
uðraþýrým ben de,
sýðmýyor, deliklere kafam…

Düþünürüm.
ha altýn kafesindeki bülbül…
Ha ben..
Ne farkým var, benim ondan..
Onun kafesi altýndan, benimki çelikten…
Bülbül aðlar bakar güle dalýndan…
Ben bakarým yola, odamdaki camdan…

Üþürüm hazandan.
Baharým.. yazým.. erken bitti.
Tutunacak tek bir dalým bile yok,
Üþürürüm kýþýn soðundan.
Ve…
Geçip giden yýllarýmdan periþan oldum
viran oldum..
ve bir de….
ölüm kokusu gelir bir yandan…

kim ister, kim ister ölümü.
kim ister.. günü zamaný gelmeden..
yollar cývýl , cývýl, þu insanlarýn yüzü gülerken...
ben…
bense, hazin bir hazan sofrasýnda…
neden ?
geçirmekteyim ömrümü…


A.Yüksel Þanlý er
25 Mart 2012
Antalya











Sosyal Medyada Paylaşın: