Berfin

Bir Kasým ayý akþamý idi 
Ekim’in soðuðu erken davetiye çýkartmýþtý 
Kar tanelerine bu yýl. 
Sonbahara kafa tutarcasýna.

Kar ilk kez o yýl topraðý alnýndan öpüyordu 
Körpe bir gelini öper gibi.

Bohcasýnda sakladýðý yüz görümlüðü
Kristal zerrecikleri ile birlikte

Gökyüzünden ince ince süzülüp 
Okþarcasýna dökülüyordu pürüzsüz 
Henüz ayak basmamýþ asfaltlarýna
Topraðýn.
Geceden yakýlý kýnalý elleriyle 
Korkma benden der gibi kar. 

Sanýrým kar’ýn erken ve zamansýz geliþi
Topraðý biraz olsun
Üþütüp, ürkütüp onu huzursuz etmiþti sanki.

Belkide toprak þöyle bir aðýz tadýyla 
Sonbaharýný tam olarak yaþayamamanýn
Hüsraný içindeydi?

Belkide korkuyordu 
Bu sefer kýþ sert ve çetin geçecek diye ?

Kimbilir Belkide...
Topraðýný, asfaltýný, Kavþaðý’ný 
Çatlatacak diye?

Lakin kara daha fazla karþý koyamadý 
Türlü türlü bahanelerine raðmen 
Çözülmüþtü al kuþaðý.
Artýk kara teslim olmuþtu.

Tek yürek
Olmak varmýþ kaderlerinde 

Sokaklarýný, kaldýrýmlarýný, Kavþaðý’ný 
Hatta içini inceden inceye 
Taa en kuytu derinlikteki fay hatlarýna kadar 
Sýzlatan köþe baþýndaki hazal yapraklarýna duvaðýný 
Üzerine býrakmýþtý toprak.

Daha henüz kurumamýþtý Eylül ve
Ekimden arda kalan, topraða emanet edilen hazal 
Yapraklarý.
El birliði ile örtbas ettiler birlikte.

Sabahki manzara
Büyüleyici ve göz kamaþtýrýcý idi
Çeyizden çýkartýlmýþ
Bir Oya gibi.
Bir nakýþ gibi... 
bir dantel gibi ortalýða serilmiþti
Adetâ...

Ýþte o gece toprak Berfin lerine 
Gebe kaldý.
Sosyal Medyada Paylaşın: