BU SON DEFA..
Bu son defa sana koþa koþa geliþim
Bu..seni son görüþüm olacak
Belki yýllarca aðlayacak ardýndan
Kimbilir belki gönül baþka sevda bulacak…
Beni sevdiðini söyleme bana
Ve de sakýn aðlama…
Tebessüm ederek, gülerek gel ki
O zaman parça parça olmaz yüreðim
O kadar zor olmaz ayrýlýk belki…
Yine yaðmur yaðýyor bardaktan boþanýrcasýna
Hani o ilk gün gibi..
Lakin bu sefer gülmüyoruz, gönlümüz hüzün
Bir sonbahar günü birleþtirmiþti bizi
Alýp gitti seni benden bir baþka günü güzün…
Bu kara bulutlar, küskün gökyüzü
Matemin mevsimi zalim sonbahar
Eminim anlýyor bizi..
Bu vakitsiz ayrýlýk küskün gökyüzü gibi
Aðlatýr ikimizi…
Halbuki söylenecek o kadar çok þey var ki
Düðümlenip çýkmayan þu dilimin ucundan
Bu yanýmdan son gidiþin olacak
Son defa ayrýlacak ellerim
Sýmsýcak avucundan…
Hýçkýrýklara boðulup aðlayacaðým
Uzaklaþtýkça yanýmdan adým adým sen
Karýþacak gözyaþýma damlalar..
“Seni seviyorum “ deyip dudaðýmdan öperken
Bizimle birlikte aðlayacak sonbahar…
Bu son defa küçüðüm..
Boþuna bekleme köþe baþlarýnda sevdanýn
Boþuna bekleme o sokaklarda
Artýk koþa koþa gelmeyeceðim..
Her sonbahar aðlayacaðým seni düþünüp
Bundan sonra hiçbir güz gülmeyeceðim…
ÝSMAÝL ALDEMÝR / 09 MART 1996
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.