bendeki seni,
gözlerimdeki feri çaldýðýn günden beri
yangýnlardayým...
yanýyor gökyüzü,
sokak sokak bu þehir,
diþ diþ dökülen baharlar,
gece yüklü gözlerim ve yarým kalan düþlerim
yokluðunu savurduðum kurak topraklarýmda
alev alev kanýyor gelincikler
avuçlarýmda azalýyor hayat, kül taþýyan ateþiyle.
takvimimdeki son yaprak,
düþlere ödünç verdiðim geliþlerin
ve en çokta yüzüme astýðým gülüþlerin,
düþüyor tenimdeki ayaz yokluðuna
Üþüyorum yangýnlarýmda be ateþ hattým.
Iþýk ol gel
gözlerinden çaðlasýn yýldýzlar
dökülsün, deðsin denizlerimin göðüne
yakamoz olsun, poz versin gülüþlerin
geceye bulanmýþ sisli gözlerime
rüzgar ol gel
gel ki, dalgalansýn denizlerim saçlarýn gibi
martýlar aþka gelip daha beyaz öpsün
kýyýya vuran lacivert yalnýzlýðýmý
köpürsün,
asýrlýk þarap gibi
seviþlerini yüzdürdüðüm med-cezirlerim.
gel
ateþ hattým,
kor nefesim, can sýzým, alýn yazým
Gözlerinin buðusuyla, yaðmurlarýnla, okyanuslarýnla gel
Gel ki,
küllerimden doðsun menekþe gözlü mevsimler
ve zaman,
kana kana içtiðim yangýn dudaklarýnda donsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.