Düne dair ne varsa,
Senden yana…
Hepsi yerli yerinde
Hiçbir þey almadým içinden..
Bana ait bir þeyde yoktu ki zaten..
Tamamý o yamalý bohça içinde…
Neler mi??
Umutsuz bir düþ,
Sahte bir gülüþ,
Kýrýk bir kalp,
Uykusuz gözler,
Katran karasý geceler..
Her þeyi ilk bulduðum gün gibi,
Yerli yerinde býrakýp,
Bakmadan ardýma,
Yüzümü döndüm rüzgara…
Zor olsa da, þimdi gitme vakti,
Gözlerim terk etti eski sevecenliðini,
Bakýþlarým;
Bilinmeyen diyarlarda sersefil,
Tebessümler dudak uçlarýmda tutsak,
Yüz hatlarýmda kýlýç yarasý izler,
Söylenecek çok þey de yok nasýlsa..
Yürekte;
Sönmek üzere olan bir ateþin külleri
Ve söylenmemiþliklerin sancýsý var..
Can çekiþen bir cüzamlý gibi
Hazmedemediði nedensizlikler var.
Yüzümü dönüp rüzgara,
Göçe yöneldi düþlerim..
Dilimde þimdi,
Birkaç acý ezginin,
Son mýsralarý var.
Gözlerim ýslak olsa da,
Neye yarar,
Bu aþktan geriye..
Þimdi elde,
Sadece hüzün var…
Ferah YILMAZ / Daðarcýk - Ýzmit 07.10.2007/22:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.