SEMA...
Dillenir katreleri avuçlarýnda, ukbanýn
Uzanýr boylu boyunca, diner kuraklýðý þehrin;
Ahdim gider, kendimce âtiye kelepçelenen
Çocukluðum, gençliðim, resimlerim gider
Beyaz elbiseli adam, civanmert tebessümüyle uzar geceye.
Fecirle öpüþen kuramlarýyla adýmlarým,
Kudret saðanaklarýnca vurur tenhadan hayata.
Bitimsizlik sanrýsýnýn çýnlayýþýnda duran bir andýr, gider
Yollar kadar sabýrlý ve okunasý masallarým.
Ben bile giderim kendimden bu akþam
Bir sen kalýrsýn tahliyemin seferlerinden
Yine sen, aþka sýzarak çeperlerimden…
Terk-i cana durur afaktan kor kývýlcýmlarýyla
Ellerime bulanýr kokusu nuruzarýn,
Seherler çaðýldar hürriyet esvabýndan zahire
Noktalar arasý bir mevsimi yaþatýr rahmetince
Ve kadrime sýladýr fýsýldayýþý baharýn.
Siyah ve beyaz olmayan köþelerinden sevdanýn
Yediveren mavilikler uzanýr yazgýmýn eþiðine.
Tartýlan zulümlerden feragatçidir,
Ayrýlýr tüm sebeplerim ânýmla yeksan
Doðarým demlerinde sonsuzluðun
Karýþýr her zerre hilkatimin buðusu buyruðuna
Ve yalnýzlýðým kaybolur bedenimde.
Tüterim bir deli orman kuytusunda
Ceylanlarýn umuduna filizlenir korkularým
Bir çaðrýya kilitlenir ta ezelden
Kazadan, beladan, hayýrdan ve þerden
Sýrattan geçerim ellerine serden ýrak
Dönerim, gittiðim her yerden…
21.11.2011
m.abdýrgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.