yaşanmamış çocukluklara.....

Ben hiç çocukluðumu yaþayamadým,
kirliydi hava, dumana boðuktu...
acýlarýn karanlýðýnda dostluklarý yitirdim
içimde hep eksiklikti ve eziklikti o duygular

ben hiç okul servisine binmedim
parasýzlýðýn getirdiði, yürümekdi yalnýzlýðým
çalým atýyordum, duygularýmýn karýsýklýðýna
ve aþklarýn en güzeliydi çocukluk yýllarým


kendimden büyük boyacý sandýðýydý çocukluðum
düþerimi sýkýþtýrmýþtým, fýrça darbelerinin arasýna
çarþamba günleri, ’varmý buz gibi soðuk su içen’
yada ’taze gevrek simit’ deyiþlerimdi çoðu zaman


ilkokulda en güzel resmi çizen kýza hayranlýðýmdý
resim kadar , güzeldi en az...ve bembeyazdý yüzü
en güzel lezzetti deli mehmetin ayvalarýnýn tadý
yaz tatillerinde köy kokusuydu çocukluðum


siyah beyazdý umutlar, týpký giydiðimiz önlük gibi
henüz maviye gömülmemiþtik o zamanlar,.....
tek þahidim di Altýndað’da yýkýlan gece kondular.
yüreðim yaþlansada , hep çocuktur hatýralar...


Sosyal Medyada Paylaşın: