biliyorum rüzgar bütün iþini býrakýp
senin yollarýna sürükleyecek beni
güneþ doðmayý unutup batmadýkça
sislenmiþ daðlarýn yükü olacak bu aþk..
her cân deyiþimde
kelimelerim yakalayacak seni
boðazýn en azgýn sularýna gömülmüþ aþklarýn
akýntýsýna kapýlýp giderken âhlarým
yalnýzlýðýn kokusu olup sineceksin üstüme..
piç edilmiþ gecelerin sarhoþu
naralar atýp dururken baþ ucumda
acýmadan batýracaksýn iðnelerini
sensiz girdiðim yalnýz gecelerin gözlerine..
bir bekleyiþe düþecek adýmlarýn
koþmayý isterken donakalacaksýn yerinde
hiç bir güç kaldýramayacak
omuzlarýmda býraktýðýn diri diri gömülmüþ
tozunu anýlarýn..
yutkunacaksýn boðazýnda kalacaðým
gözyaþý olup asýrlardýr ýslatamadýðým
sevdanýn dar aðacýna asýlmýþ
yalnýz kadýnýn olacaðým..
hoþçakal demek vardý giderken
kal yerinde diyorum sayýkla
ben gittikçe sen çok gerilerde
kalacaksýn...
hoþçakal demek yoktu lûgatýmýzda
kal
kal
al bu þiir de sana
k/arala...