Anamýn sütü kadar ak boþ sayfaya neler yazýlmazdý ki!
mutluluklar,hüzünler,çocuklar,savaþlar
ve neler neler...
ama yine seni seçtim sevgili
seni yazacaðým,seni karalayacaðým ki
belki kara olan yazýmý sen deðiþtirirsin diye
arsýzdým, arda boylarý kadardý sana açlýðým
gurbet yollarý kadar uzundu sana olan tutkum
karadenizim kadardý sana olan öfkem ve inatçýlýðým
sevgili; anlýyor musun?
sana yazarken yoruluyorum
seni yazarken koþuyorum
ceylanýn ürkekliðinde,aslanýn yürekliliðindeydim
sen göremedin bilemedin yazýk
sana yazýlacak o kadar çok þey var ki
keþke sana dönecek aralýðým olsaydý
sen beni tüketirken umarsýzdýn
oysa ben uzasýn istiyorum kelimelerim
sýðmasýn sayfalara,sana yakýþsýn istiyorum
gidenler daha çok kalanlarmýþ
öðrendim,kalsaydýn seni bu kadar çok yaþamazdým
belkide,olsun sevgili olsun
bu da sana yazýlan son þiir olsun
Nietzsche ne demiþti ’ümit kötülüklerin en kötüsüdür,
çünkü iþkenceyi uzatýr’ ben de
gitmeliyim bu aþktan diyorum
seni sensiz yaþamýþtým, sensiz gideceðim þimdi
boþluk yok içimde korku yok
üþümüyorumda,
oysa biliyordum aþk yoksa
hayat; hep bir akþamýn oluþu gibiydi,
ama gitmeliyim
yelkenler fora deyip sýnýrsýz denizlerde
sensizliðe yol almalýyým
gidiyorum sevgili...
19.05.2008 Özlem