zýmmî paskaralarla doðruyorum adýný
unuttum aklýmýn dar sokaklarýnda
çekmiyorum içime seni haylidir
hem süblimleþtirdim gözlerini
ki baþýboþ nehir buðusu gibi akmasýn
bilinçli saðduyu israfý sadece onlar
pasaportsuz gülücüklerle soluduðuma bakmasýn
söktüm adýný -sözümona- zihnimin tamburasýndan
ergenlik yakýsý gibi atkýlar var boynumda
u m u t k a n l ý k diyorum þimdi adýna
ki; tüm aramalar bulamamaya!
maarif bir bonkörlükmüþ ayrýlýk
yine müþkülünce muzdarip hayat
ne olacak iyiyim desem
senden sonrasý daha da bayat
zamanla aramdaki zuladasýn þimdilik
dar vakit goncalar çýpalýyorum dargýn uykulara
temaþa artýðý gibi tüm zamanlar
dumurun yufka gibi aslýnda hâlâ
izafi pas payýndan arta kalýr bakýyorum gayrý ufka
ve daha da tiynetsiz ne varsa erte kalan
maþada deðilmiþ kabahat
belki bunca rahat olmazdým
þerden hayýr biçmek de inançtandýr saymasam
ve bekliyorum
sönsün diye ateþin ortasýndaki o týlsýmlý dans
rind yaþamak aðrýsýz sancý gibi
bir yerinde sýzýlar oluyor bulamadýðýn
alýþýyorsun
her öðün cenazen oluyor yaþam adýna
açlýða karýn dayamýþ mutlarla, alýþamadýðýnca
sarhoþlukla aptallýk arasý bir zayiat, unutmak
ve zelzelesi dinmiyor
kýblesi aklýndan büyük olanýn
her týkýrtý bir melodi
ufkunu karartan her iz o, ilk zamanlar
ve inan kýyamet geçici bir beklenti
unuttukça konuyor aklýna
müptelalýðýn en acý marazý
her, hatýrladýðýnda yuttuðun o yalan
ak gözlerde kiremit rengi
gideni kalandan çýkardýðýnda, yaþam
düþle beslenir kapkara bir proleterya
mülteci iklimler dokundukça aklýnda
makbere sýðýnmak her defasýnda
biraz da inkârdan þifa ummak
sabahý akþamlara sararak
uydurduðun Pinokyo türküsü
yarýnlarý doyurmak bir nevî
harabe tümcelerle evcilik ya da
çizgisiz sek sek oynamak, terk baþýna
kar ayazýna ýslýk alýþtýran bedevi
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.