onun için hep en geç o oturur masaya
elleri çenesinde uyuyakalýp
yalnýzlýðýný zeytinlere býrakmak için.
onun için en erken ben otururum masaya
ellerim çenemde etrafý seyre dalýp
zeytinlerin yalnýzlýðýna acýmak için.
dolabýnda her renginden olmalý
ama þapkalarýndan biri bile yeþil deðildir hayatinin.
zeytinleri hep onun için kara ister çay tabaðýnda
umudumda her renginden olmalý
ama bir tanesinin sonu bile yeþil deðildir aþklarýmýn
gözyaþlarým hep bunun için kara akar yâr kucaðýnda
hayati rakýsýný hiçbir vakit bitirmez
onun için hep en geç o oturur masaya
hayatýmda rakýmý bitirmeden kalkmadým
onun için en erken ben düþerim boþluða
sonra bir türkü söyler biri þöyle derinden
hayati uyandýðýnda baþý kaçmýþtýr
hayatýmda bir türkü daha bitiverir aniden
öyle olur. ben bilirim. hatta hayati de bilir
biten türkülerin hep yenisi baþlamýþtýr;
aðlamýþýzdýr...
aðlamýþýzdýr...
inan aðlamýþýzdýr!
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.