RUHUMA YAĞAN YAĞMUR

gökler süzgecini açar huþuyla
ve süzülür yaðmuru bir týlsýmýn;
ürpertir tenimi dokunuþuyla
sýrsýklam nefesi binlerce kýlýn.

hangi iklimlerden kaçmýþ bilinmez,
bilinmez hangi yel getirir onu;
nedensiz baþlar da, nedensiz dinmez,
bir tansýk ki, ne baþý var, ne sonu.

görülmez liflerin gizemi derin,
her biri bir günah, suç kadar aðýr:
belki kanýdýr bir kanayan yerin,
belki piþmanlýðýn gözyaþlarýdýr.

bilirim dinlemez ne melek, ne cin,
bilirim bu yaðmur istediðince
yaðacak ruhumu çürütmek için
içime içime ve ince ince.

arttýkça dertlerin kapsam alaný,
dünya sanýlandan çok daha dardýr;
herkesin vardýr bir ruh yýprataný,
herkesin dinmez bir yaðmuru vardýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: