Ah dizime çökük þehrim
Ehlimin konukluðu
Ben seni hiç böyle görmedim
Iraðýnla oturup harabe halini sevmedim
Deðmedim sokaklarýna nicedir
Kýrgýnýmsýn
Yýkýntýmsýn
Aðlýyor musun?
Ferimde oynaþan sularý devirsem
Sokaklarýna
Yamalý ellerimi koþtursam
Bu göðü sancýyan çýðlýðý duymasam
Üþümesem ýraðýnda kuþkulu
Duysam, duyura bilsem sesimi
Ben seni hiç böyle sevmedim
Hep ýraðýný soydum içimde
Durulan özlemlerimi suladým
Hep içime yýktým seni
Peki ya sen
Sen niye yýktýn kendini
Ben seni hiç kýrmadým oysa
Ellerinle vuruldum küsmedim
Koynunda saklandým uzunca
Yaðmurlarýnda ýslandým hiç üþümedim
Yürek kýrgýnlýðýmý göðsüne sakladým
Kime kýrýldýn yýktýn kendini
Neydi senin bu harabe özlemin
Kim eðdirdi yüzünü de çöktün dizlerine
Aðlattýn sana sýðýnanlarý
Sarýlmýyor aðrýlarý
Üstüme çökük þehrim
Ýçimde ölen þehrim
Ben seni böyle hiç sevmedim