Öyle utanýyorum ki Siz toprak altýndayken Burda olmaktan Biz uyuyalým diye ölürken Huzur içinde uyurken Siz çoðu zaman açken Yediklerimizi beðenmemekten Siz hiç uyumazken Erken kalktýðýmýzý þikayet etmekten Sizin evlatlarýnýz mezar taþýna sarýlýrken Babalarýmýza sarýlmaktan Annelerýnýz arkanýzdan aðlarken Ailemizle gülmekten, Utanýyorum ÞEHÝDÝM.. Hak etmiyorsun be ÞEHÝDÝM kelle denmeyi Sen doðuda savaþýrken, Batýda uðruna öldüðün vataný satýyorlar ÞEHÝDÝM... Boþuna mý öldün ÞEHÝDÝM... Vatan sahtekarlarýn eline geçmesin diye savaþtýn, Meðer asýl sahtekarlar içimizdeymiþ.. Ne olur affet ÞEHÝDÝM... Sen bunlarý hak etmedin.. Çocuklarýna, annene sarýlmak isterken, Seni saran kefen olmamalýydý.. Öldüðünde seksen yaþýnda bir dede olmalýydýn, Yirmi, otuz yaþ arasýnda bir genç deðil.. Baba yada dede olmalýydýn, ÞEHÝT deðil.. Utanýyorum ÞEHÝDÝM.. Ne olur affet ATAM.. Ne olur affet Aziz ÞEHÝDÝM.. Vataný bölmek isteyenlere cevabýmýz, Hep ayný.. ÞEHÝTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜMEZ !!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çisem Uygur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.