bakýyordu gece sol yanýma uzanmýþ aðlamaklý bir bakýþla bakýyordu yüzüme... hüzünlüydü üstüme serperken yalnýzlýðýný dedim ki kendi kendime gitme vaktin geldi senden
artýk siyah bir tülün arkasýna mahpustu gözlerim kirpiklerim ise parmaklýklarý olmuþtu kahverengi denizimin zaman bir deðirmenin çarkýnda dönerken kuþlar çoktan saatini kurmuþtu sabaha aklým ise grip olmuþ yatýyordu kýrk iki derece ateþle
bakýyordu gece küflenmiþ tozlu sayfalarýmýn arasýndan yörüngesinden çýkmýþ ve sadece bakýyordu
bir alýcý kuþ gibiydi yalnýzlýk ýsýrgan otlarýnýn arasýnda kalmýþtý binbir emekle büyüttüðüm aþkým belki de bir acil vaka oluvermiþtim çoktan dehliz koridorlarýnda aborde etmiþ gemilerimi sürerken gözlerine gecenin boþluðuna çekiyordum küreklerimi uyku öncesi gençliðimin öpüyordum dudaklarýndan topraðýn damarlarýmdan göð boþalýrken siyah renkli lâleler açýyordu içimde
ve anladým ki musannaydý usum artýk...
ASÝYE ALEV AKBOÐA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gelincik55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.