Anlatmakla Değil...

Bu son sözüm dediðin yerde baþlar yenileri
Atmam dediðin adýmlarla koþarsýn gün gelir,
Çarpýp çýktýðýn kapýlardýr önünde durduðun
Dönüp bakarsýn sonra sildiðin yüzlere bir bir.


Gurur öyle yüksek bir tepedir ki yolumuzda,
Birden döner baþýmýz, sonra nutkumuz kesilir,
Bir ben varým zannederken böyle en yukarýda,
Tersine döner arþ u ferþ , canlarýmýz ezilir.


Beþer dendiðinden beri adýmýza devranda,
Ettiðimiz her bir kelam hanemize yazýlýr
Ben diye baþladýðýn her bir cümlenin sonunda,
Gerçek sahibin mahlasý defterine çizilir.


Kün feyekün idrakiyle ne zaman olur hemhal,
Benlik afetinin yoluna engeller dizilir,
Susar konuþamaz arif , bilir ondandýr her hal,
Anlatmakla deðil elbet yaþadýkça sezilir .





Sosyal Medyada Paylaşın: