az önce düne sustum gözlerim cesaretini yitirdi aktý sýcaðýn kavurduðu daðlar ekine yataklýk yapan toprak içimden ýlgýn ýlgýn nefes aktý soyut dünlere döl tuttu, ateþ yaktý sarý saçlý o çocuðun gülüþü düþtü hayallerim diri diri hançer yedi bütün ömür hiçe düþtü küstüm kavgalara özgürlüðüme ihanet ettim ruhunun elvedasýnda bedenim gazete sayfalarýnýn altýna düþtü sustum çýðlýklarým göðsümü yýrttý sesim yarin sesine sustu
az önce umarsýz gökyüzü çevrildi öteme bulutlar üstüme düþtü kaçýþtý binlerce sadýk bekleyen dostlar az önce acý olup yüreðime düþtü sonra ben sessizliðe
az önce güne sustum rüzgar matem þarkýlarý çýðlýyordu avuçlarý ölüm kokan melek karanlýðýna akýp gitti zaman soludum sessiz geceyi, gün içtim mevsim göç dedi, serçe su içti sokaðýn orta yeri kahroldu uzadý gölgeler, kaldýrýmlar soðudu aktý gitti saat suskunluða durdu
az önce sinesi boþ kaldý o kadýnýn gece boþluðuna asýldý gözleri kokusu savruldu saçlarýn elleri çaresizliðe uzandý sonra durdu çerçevelere hapis o fotoðraf kaldý
az önce sustum yarýn bana sustu kayboldu düþler mýzrap itaatkar narýna körük demi kal türküsü vurulmadý tellere gel dileyen duymadým, isyan büyüdü üþüdüm, hüznüm ayaz benim kahrýmý kendimle gömdüm yürüdüm, süzüldüm topraða yitirdiðim bedenlerin suretleri kýlavuz yürüyüþüme az önce öldüm, sevda sadýðým sensizlikte unutuldum ilahi aþka düþtüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Sevimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.