Daha dün gibi hatýrýmda; sanki rüzgar esmiþte daðýlmýþ sarý yapraklar. Esen ne rüzgardý, daðýlanlar ne de yapraklar. Bizdik daðýlan bir hiç uðruna; ne gözyaþýmýza baktýlar, ne de sevda ile çarpan yüreðimize. Bir kanun gibiydi töre sormadýlar bize bile. Sen kaydýn gittin ellerimden, tutamadým ellerini kayan yýldýzlar gibi yok oldun birden. Gözlerimi karanlýk bir uçurumda açtým ben; ne sen vardýn, ne de yüreðinin atýþý. Þimdi nerelerdesin hiç bilemiyorum; sanki bunlar bir rüya idi ama ben uyanamýyorum. Biliyorum bir gün bu kötü savrulmalar bitecek. Bizden sonra hiçbir yaprak savrulmayacak; en güzel sevdalar töresizce yaþayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.