PARONOYAK

Kocaman çýnar gibi dut aðacýmýz vardý bizim,

Bahçe içi,iki katlý gibi ama tek katlý evimiz,

Evimizin iki yönlü kocaman bir balkonu vardý,
Balkonumuzun demirleri yoktu,
çünkü demirci dayým vardý

neyse,o çýnar gibi dut aðacýnýn dallarý,
Çatýmýzý bile kaplamýþtý,
Çatýya çýkardým kedi gibi,sessiz,
gizli gizli patilerimle
kendi gibi meyveleride büyüktü aðacýn

Biliyor musun yýllar oldu dut yemeyeli,
ama severdim o çatýyý
uyumak isterdim orda,
uzanýnca kiremitlerin üzerine,
maviden ,yeþilden baþka renk yoktu çünkü
Bulutlarý indirirdim ellerimle,
üstüne çýkar gezerdim, obuluttan o buluta

dut aðacý kesilince gerçi, hiç çýkmadým oraya,
Kiremitler benim gibi bi kediden kurtuldu ama,
BENÝM HAYALLERÝMÝN YARISI


Artýk evimiz yok yerinde,
Arkadaþlarýmýn evleri,saklambaç oynadýðýmýz bahçeler,
Hepsinin yerinde koca koca binalar var þimdi
BENÝM HAYALLERÝMÝN YARISI,
O YIKILAN MAHALLEDE KALDI SANKÝ

Ozamanlar yükseklerdi hayalim,
oysa yükseklik korkum var þimdi

Biliyor musun
Katlanamýyorum çok zaman hayata,
Paronayak olasým ,manyak olasým geliyor
Çýldýrmak,çýðlýk atmak istiyorum
Ama ,duvarlara çarpýyor,
gene bana dönüyor çýðlýklarým





Sosyal Medyada Paylaşın: