yaralarý sýyrýk
boylu boyunca uzanan
heey aþk!
gelirsen ne olayým
sen o intikamýný
içime at
hiç olayým…
I.
yamanýr umutlar düþlere
kirpiksiz göze odaklanýr
tende soðumuþ bir mahremden utanýr
çýlgýnlýðýn öbür yakasý
ve yýlgýnlýðýn zamansýz isimsiz haliyle
en seviþgen bakýþýmýzdýr oysa
kurnaz bir gülümsemeye gebeyken
telaþlý ve tutsak çýplaklýðýmýz
bir þeylere üþümenin adýysa çoðul sevmelerin
iþte o zaman ruhuna öpücükler
II..
kentin kokusuyla daðýlan hüzün
can havli ile koþan aþk’a küskün
kaldýrýmlarýnda çekilmekten yorgun
üç beþ fiil
emir kipi ile yazýlýyor dudaklarýna
dayatýlmýþ yalnýzlýklarý yüklenip
terk edilmiþ kalplerden kahýrlar topluyoruz
aldýn mý tadýný bulutlara asýlý kalmýþ terimizin
ve ölüm kadar yalnýzsa kirpiklerin
iþte o zaman ruhuna öpücükler
III...
kendinde yitmenin neresindeyiz þimdi
o uzaðýndan geçtiðimiz tövbenin neresinde
rüzgarý gamzesinden öperken
avuçlarýmýzda çoðalan kader
yaþanmamýþ her þeyin çizgisinde aðlak bir no/k/ta
eksik býrakýlmýþ yüzünden
eskidiði masaya yaslanmýþ anýlarla çürüyoruz
son gülüþü ile sevdanýn
ýraksan artýk etimde unuttuðun yeminden
iþte o zaman ruhuna öpücükler…