kaç bayram geçtide ardýndan
hasretliðin nakletti makbere vuslatý
þeker toplayan çocuklar kadar heyecanlý
nafile umutlarýn çizerken satýr aralarýný
düþündüm hep sonu avuntusuz olan gecelerde
kaç rüya gördümde ardýndan
ziyan edilmiþ bir mutluluk buldum avuçlarýmda
emekli edilmiþ ziyaretlerinde saçlarýnýn
gözlerine baktým senin olduðunu bildiðim mabedime
unuttum hep kederimi içimde geçen ürpermelerde
kaç yangýn çýktýda ardýndan
notasý eksik bir beste çaldým yitik ýslýklarýmda
ürkek ve zarif bir ateþ düþtü yüreðime
beni bana býrakýp gittiðin yollara bakakaldým
hiç bu kadar sorularýn güzel olmadýðý gidiþlerde
sen karþýma çýkýnca
kaç dünya eskittim ilhamýn terleyiþlerinde
yalancý sevgileri kestim kýrmýzý ufkunda günün
hayalsiz sevgiler ile dokundu parmak uçlarým
beni bana býraktýðýn kilitsiz yakarýþlarýmda
kaç ölüm bekledim ardýndan
mahvedilmiþ karamsarlýklar peþi sýra
kaybettiðin mutluluðu serdim güneþli gözlerine
daha bir mutlu
daha bir umutlu olabilmen için
anahtarým zannettiði yalanlarý sildim defterimden
yeminler ettiren günahlara girdim senden gizlice
sorularýn anlamsýzlýðý üzerine destan yazdým þiirce
hep bir sevgili yazdým
hep seven oldum mýsralarýn sihrinde
kaç mýsra
kaç þiir geçtide ardýndan
sensiz kalacaðým günde 24 vakit sýzlanýþlarýmda
baþýma yasladým ellerinin deðdiði ellerimi
ve aðladým
terminalde üþüyen genç bir kýz gibi
biliyorum gideceksin yine de
kaç kal
kaç gitme diye söylensemde ardýndan
nafile artýk
hiçbir kimse hiçbir kimseye ait olmuyor
aþk dediðin ardýncalarda hep yara aldýkça
...