F ı S ı L d A m A l A r

Aðýr bi ezginin ritimlerinde flulaþýrken
Gözlerimi kapattým hep
Ritimlerde bi deli gibi salladým kendimi
Kýrbaçlandý camdaki baþýn içindeki i mgeler
Uzun zaman oldu acýlardan kaçalý
Uðramýyorum yanýna;
Örselendim kýrýlmýþlýklarýmda
Aðla diyen kalbime yalan derken
Akmayý bekleyen gözyaþlarýmdan sakýndým gözlerimi
Boðzýma týkadým yumruk gibi
Oflamalarda buldum sakladýðým gerçeði
Meher Marþý gibi iki ileri bi geri


Aðlayarak acýyý sindirmek acizlik miydi

_En çok aðlarken yaktýlar beni ,
Yüreðimin gözlerimle inatlaþtýðýný bilmeden,

bilesin...




Ömrümün gamzelerini doldururken gülüþlerin
Coþtu ritimler
Netleþti i mgelerim,
Kýrýlmýþlýklarým karton bi kutuda,
Gýcýrdayan tavan arasýna yolculuk yaparken;
Mehter Marþý’nýn adýmlarýný deðiþtirdim..
Gerçekler yaktý yalanlarýn kökünü ejderha ateþiyle
Ansýzýn arkadan sarýlýverdin,
Ýçimde ölüm orucu tutan kelebeðe
Sen munzurluklar peþindeyken,
Gözbebeðimin içine oturdu gamzelerin




Kýyamete kadar vaktin vardý sevdiðim

_Erken geliþine sussamda,
Kelimelerimi yutsa da salyangozdan alýp gözlerin,
En güzel kelimelerim sustuklarýmdýr,

bilesin...




Zordu *yeniden baþlamak*
*var* olabilmek tamamlanarak
Kul ‘dum,
Sýkýþmýþtým kýrýlmýþlýklarýma
Akýldýþý ve bilinçdýþý bi eylemle ýslak bi asfaltta ayak seslerinle geldin bana.





Kaný çekilmiþ mor ellerim ýsýndý

_Kýrmýzýdan maviyi ayýrarak yok ederken depresifliði,
Gökkuþaðýndan daha güzeldi renklerin, söylemedim,
Kulaðýna fýsýldadým hep sen uyurken,

bilesin ..








19.o6.2o11

gümüþ






Sosyal Medyada Paylaşın: