Þiir yazar ilahlar.
Hikmet-i ilahi!
Muhteþem antik doruklardan bakýyor ilahi gözler;
duy diyor,
saðýr kulaklar bile duyuyor davetkar þiirlerin sesini!
Aþk,
ýssýzlýðýn ortasýnda sese duyulan özlem kadar özleniyor.
Aþkýn kelebek kanatlarý kaderin gösterdiði yöne savruluyor.
Güneþ’ten baþka ne aydýnlatabilir içimi?
Sokak lambalarý mý?
O’nun dönüþü mü?
Mümkün mü?
Ne mümkün?
Ne?
Aþk mý?
Aþk ne?
Yaþadýðýnýz absürt beraberlikler mi?...
Onlar, abesle iþtigal edilen saçma sapan aþklar...
Ne için?
Yanýmdaki bu insan aþk mý?
Deðil mi?
Ne?
Ne deðil?
Ben bir yaþam mýyým?
Yaþam...
Yaþamak...
Yaþamýn neresinde adýmlarým?
Kapalý kapýlarla hapsedilmeden yaþamak mümkün mü hiçliði?
Hiç bir yerinde mi?
O halde ben de giderim iþte hiç bir yere...
Hoþça kalýn!
kaderim ilahýyla baþ baþa, þiir yazýyorlar...
þýþþþt!...
rahatsýz etmeyin!
gidin, kuru gürültünüzü baþka yerde oynayýn!