Bugün ellerime baktým, kararmýþ parmak uçlarým Mahpus gönlün kapýsýnda mýzraklý bekçi gibi Saða on, sola on adým arþýnlamaktayým. Kanunun tellerine benzettim hep kendimi Son teldeyim, hala dayanmaktayým.
Bugün Gözlerime baktým, sileceksiz gibiydiler, Belli ki heyelan olmuþ gönül duvarýmda. Çal, çaputtan vazgeçtim, Neler kaldi kimbilir o gönül duvarýnýn altýnda.
Bugün ayaklarýma baktým, Hep kendi istediði yöne gitme teleþýndalardý sanki. Eski evim, eski iþim, eski sevdiðim. Eski bedende yeni ayak olmaz ben de bilirim, Ben en iyisi düþü ayaklarýmla görmeyeyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
gönülden nükteler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.