Memleket Cennet

I

Sayýkladýk þunu hep;
“Cennet’ten bir köþe þu memleket! ”
Kazdýk birbirimizin kuyusunu
Bitiresiye birbirimizi

Zalim bir uyku
Teslim aldý zihinleri

Cennet’e usulca býrakýldý
Laðým nehirleri

Küfürler edildi
Bataklýk sinekleri

B.k içinde
Yüzüyordu bellekleri...

II

“Cennet’ten bir köþe þu memleket”
Seslendirdik bu aþký
Belki yürektenmiy di
Ýçerden mi bu tutku
Ancak sevgimizi
Esirgiyorduk birbirimizden...

III

Memleket sevgisi yetmiyor
Sevmeli içtenlikle
Ýnsanlar birbirlerini
Kurtun kuzuya baktýðý gibi bakarken
Nasýl yurtta barýþ
Hangi duyguyla
Acaba! ..

IV

Ne cinsiyet ne din
Ne köken ne düþünce
Düþman etmemeliydi

Farklýlýklar aslýnda
Bütünlüyordu bizi
Ayrýmcýlýkla deðil
Birbirini tamamlýyor du
Zenginliklerimiz...

V

“Cennet’ten bir köþe þu memleket! ”
Olur!

Mide gurultusunu
Konuþmak ve
Kimliðin
Salt damarda dolaþan olmadýðýný

Anladýðýmýzda cennet bu
Hepimizin memleket...




Sosyal Medyada Paylaşın:

SEMİH SEYYİD Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Mustafa Kemal’i Anlamak Türklük Bağı DAĞISTAN'IN KARTALLARI HEM KANATLI HEM BEŞ PARMAKLIDIR EMPATİ ŞİLE SOĞUK LACİVERT Başka Bir Gezegene Yolculuk 10 KASIM VE ORHAN VELİ Satranç Tahtasında Kimyanın Ruhumda Bıraktığı Tat KONUŞMAK İSTİYORUM