Yumurtalar
Okþadý saçlarýný mavi gözlü çocuðun
Dedi üzülme
Sýcak bir çorba yapacaðým öðlene
Biraz da ekmek bulurum
Karnýmýzý doyururuz yine
Yeter ki sen çalýþ
Oku da çok para kazan
Bitir üniversiteleri
Yuvan sýcak olsun
Kaynasýn tencere kazan
Bizim gibi olma düþün
Sen uçurtma uçurtmayý
Yürek sýcaklýðýnda bir yuvan olsun
Sen gibi tatlý çocuklarýn
Býrak uçurtmayý onlar uçursun
Bak babana býrakýp gitti hepimizi
Dönüþsüz bir yerde þimdi
Hamalý ben oldum bu evin
Ýçinde siz
Elimde bez ev ev temizleyerek
Yarýna taþýyacaðým korkma sakýn
Yeter ki siz çocuklarýnýzý düþünün
Onlarý güzel yarýnlara taþýyýn
Kývrýldý çocuk yorganýn altýnda
Midesi burkuluyordu ama
Ýki yumurta görmüþtü kapta
Sýcak bir ekmeðin arasýna koyup
Yediðini düþündü sabaha
Ablasýna býraktý birini
Gözlerini kapadý
Ýyi ki böyle bir annesi
Çok tatlý bir ablasý vardý
Gözleri kapalý gülümsedi
Tartýþmalarý bile hep yalandandý
Dikiþ makinesinin sesi ninniydi ona
Kendini kaptýrdýðý týkýrtýlarýn arasýnda uyudu
Sevildiðini bilmek ve sevmek
Ýþte yaþamak
Ýþte mutluluk buydu
Ne kadar zaman geçmiþti bilinmez
Kocaman bir uçurtma vardý elinde
Sarý ve kýrmýzý
Çimenlik her yan, tek tük papatyalar vardý
Uçuþuyordu etrafta
Kozasýndan yeni çýkmýþ kelebek kanatlarý
Rüzgâr aniden þiddetlendi
Direndikçe sallanýyordu
Bir kol sarýldý beline, çekti yataktan
Saða sola çarparak dýþarý çýktýlar
Koþaraktan
Toz kokuyordu her yan
Karanlýðý cýlýz bir yarým ay süslüyordu
Sokaktaki evler sallanýyor
Tozun arkasýna saklanýp bir an
Sonra teker teker çöküyordu
Annesinin sýcaklýðýný hissetti gecenin ayazýna inat
Ablasý hýçkýrýrken
“Aðlama!” dedi annesi
“Bin evim yýkýlsa bile korkmayýn
Sizi yarýnýnýza taþýyacaðým!”
Sokak çeþmesinin yanýna doðru yürüdüler
Ayaklarýna bir þeyler batarak
Yarým yamalak ýþýðýn altýnda oturdular aðacýn köküne
Uykulu bir þaþkýnlýk kol geziyordu etrafta
Baþýný annesinin göðsüne koydu gözlerini kapayýp
Sessizce dedi: “O rüyayý tekrar görür müyüm acaba!”
Haykýrýþlarý aydýnlattý güneþ bu sabah
Hýçkýrýþlar ve gözyaþlarý geziyordu sokaklarda
Sanki hýncý vardý yerin baðrýný delen evlere
“Gitmeliyiz kalan þeyleri de býrakýp,” diyerek annesi
Gözlerini uzaklara dikmiþ bakýyordu
“Bir daha deprem olmayan yerlere.”
Yumurtalarý düþündü, sýcak ekmeði
Umutsuzca yýkýk duvarlara baktý
Annesi okþarken tozlu elleriyle tozlu baþýný
Ablasýna baktý
Utanmasa aðlayacaktý
Kalktý usulca yerinden yürüdü
Duvarlarýn altýnda kalmýþtý kitaplarý defterleri
“Benim çocuklarým bunlarý yaþamamalý!” dedi
Gözleri dolaþtý taþlarýn topraklarýn arasýnda
Nefesi gitti sanki bir an
Bir kenara devrilmiþ kabý
Ve yanýnda yumurtalarý gördü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.