Kalp atýþým,can yoldaþým Gün batýp akþam olurken Neden bilmem, Yokluðunu düþündüm bir an Yanýk bir türküde,bir sigara içimi Nefesime çektim yokluðunu,ciðerim yandý Üfledikçe dumaný, Yokluðunun kokusu sardý her yaný Derin bir sýzý girdi içime, Boðazým týkandý,göðsüm sýkýþtý Öldüm sandým, Öldüm havasýzlýktan Yokluðun büyüdü,büyüdü ben küçüldüm.
Sen tuttuðum dal, Kurduðum hayal, Sensiz sesim sessiz, Ben kimsesiz. Sen olmasan Yaþayabilirmiyim hatýralarýn kucaðýnda, Alýþýr mý gözlerim karanlýða Yok! Yok! Yokluðun daha da büyüdü Düþtü eteðimden Umutlarým,yarýnlarým Yaþamaya dair ne varsa gömüldü derinlere
Neler oluyor bana böyle, Neler düþünüyorum Neden acýtýyorum canýmý durduk yere bilemiyorum Sen, canýmý yakan düþüncelerden habersiz Kimbilir nerdesin...
Geldiðinde eve Anlatmayacaðým yokluðunu sana Gülümseyerek ellerimi tutup,Öpeceksin beni Neden böyle þeyler düþünürsün ki Anlamýyorum diyeceksin
Kalp atýþým,can yoldaþým Gün batýp,akþam olurken Saatin kýrýk bir kalp gibi vuran, Kuvvetsiz,mahzun tiktaklarýnda Bir an,bir dakika, uzun bir dakika Yokluðunu düþündüm Yer yarýldý,gök yarýldý, Yüreðim yarýldý orta yerinden Kanadý! Yokluðun sanki bir tufandý. Sosyal Medyada Paylaşın:
papatya07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.