ona buna koþuyorum yokluðunda biliyorum hepsi ayrý bir tat hepsinin kokusu farklý burnumda yüzleri içleri hepsi ayrý bir zat bedenim herkese karþýlýk verebiliyor sana gelince kilitlenip kalýyor utanýp sýkýlmak mý bu çekinmek mi bilmiyorum ama sen gelince karþýma ben sus pus oluyorum gözlerin mi gözlerimi gözlerim mi gözlerini kim kimin gözlerini deliyor hangimiz hangimizde boðuluyoruz susuyorum her seferinde kýyamadýn yine bana diyorum öyle derdim gördüðüm en karmaþýk insansýn çözmeye uðraþmýyorum artýk seni sen bana karmaþýk bir sayýsýn farkým var sanardým sende farkýma fark attým sorma yanýlmamýþým tezim doðru sadece nefes alsýn sana kýz olsun yeter bu dünyada inadýn inat biliyorum söylemeyeceksin asla sevdiðini kalbine buzdan bir kilit vurmuþsun güneþ girmesini engelliyorsun bundandýr gözlerime uzun uzun bakmaman baktýðýnda ben boðluyorum sende sen eriyorsun bende gösterme o güzel yüzünü dön ukala tarafýný herkese ismin gibi geliyorsun üstüme her seferinde ama sefere çýkamadan dönüyorum geriye . . . sen en dandik kýzlarý bile tak koluna da gez bana sinirlen sadece en küçük olaylar için kýskan deli gibi baþkasýndan çýkart sinirini yine de ben farklýyým diye gösterme bana kalbini çünkü ben seversem sen aþýk olursun korkma diye bana söylerken kendin korkularýn en alasýný yaþýyorsun gerisi zaten gözlerinde suskunluðuna alýþýðým karanlýk çöktü yine üstüme seninle konuþabildiðimiz tek dil yine ve yine gözlerimiz sadece ve sadece gözlerimiz bazen de bedenlerimiz mükemmel deðilsin bana ikinci þansý çok kere verdin deðerlendiremeyen yine sensin sefere çýkamadýðým yataðýnda kýyamadýn bana hayret
gönül yýldýz Sosyal Medyada Paylaşın:
kutsalakıl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.