Akþam dökülüyor kentin öbür yüzüne,
Güneþ þimdi kaybetti çocuksu sýcak yüzünü.
Sokaklarda yaramaz çocuklar bir bir kayboldu..
Köþe baþýndan pembe rujlu sahte fahiþe gülüþleri,
Kentin caddelerinde ürkek ve titrek yankýlanýyor.
Kaldýrýmlara benim yalnýzlýðým lapa lapa kar gibi dökülüyor.
Islaktýr artýk eski zamanlardan kalan kaldýrým taþlarý,
Bahçe duvarlarý yýkýlmýþ, sývalarý dökülmüþtür evlerin,
Kentin arka yüzündeki sokaklar dar ve karanlýktýr,
Sancýlý yokluklar, boynu bükük gülüþler vardýr.
Kentin kenar mahallelerinde,
Neþetin naðmeleri çiçekli evden,
Islak kaldýrýmlara dökülür.
Gönlüm hep seni arýyor neredesin sen.
Biraz ilerdeki evin penceresi açýktýr,
Tül perdeler beyaz bir uçurtma gibi karanlýkta dalgalanýr,
Tok ve gür þiddet sesleri kentin semalarýna daðýlýrken,
Bedbaht bir kadýn ananýn hýçkýrýklarý,
Dar ve karanlýk sokaklara inci gibi dökülür.
Yokluk þiddeti, merhamet çaresizliði doðurmuþtur,
Doðum kanlý ve sancýlýda olsa.
Gülün gülen gözleri mordur artýk,
Beyaz teninde mor güller sancýlýda olsa açmýþtýr,
Kentin diðer yüzü oldukça aydýnlýktýr,
Nur yaðar geceleri güvercin malikânesine,
Aydýnlýk ve parlak camlý sundurmadan uçuþan gülüþler,
Caddelere dökülürken uþaklarýn alkýþlarý kenti süsler.
Manikürlü ve zarif ellerdeki ojeler kente bir yýldýz süsü verir.
Ellerindeki fincanlara þuh ve þehvetli dudaklarýndaki ithal rujlar bulaþmýþtýr.
Pedikürlü ayaklarýndaki rugan derili yüksek ökçeli ayakkabýlar,
Aðdalý bacaklarýndaki ithal ten rengi ipek çorapla bütünleþmiþtir.
Ýçerideki egzotik görüntü, beynimdeki matematiksel denkleme eþtir,
Ve ben kahkahalarla gülümserim,
Beynimde seyrettiðim bir filmin sahnesi gösterime girmiþtir,
Bir Fransýz filmi ve randevuevi,
Ýçerideki görüntüye eþtir,
Gülümserim.
Bu gülümsemeler yolumu kýsaltmýþtýr.
Aydýnlýk cadde sonundaki karanlýk malikânem,
Kapýdan içeri girdiðimde her þey bitmiþtir.
Oturduðumda.
Gözlerim takýlýr karanlýklarda bir yerlere,
Yüreðim mültecidir, ruhum isyanda
Anadolu’nun tam ortasýnda, bu virane kentte.
Bir garip hüzün kaplar soðuk odamýn tavanýný,
Paslý halkalarda urganlar sallanýr,
Aðlamayý unutmuþtur yalnýz duvarlar,
Sensizlik katýktýr akþam ekmeðinin yanýna
Sevdalar sürgünde aþk, aþk artýk yoktur.
Karanlýktýr artýk Anadolu’nun bu virane kenti..
Paslý çivilerle yürek duvarýma taktýðým isimler,
Aydýnlýk yarýnlarda belki bana yine seslenirler
Gözlerimdeki senaryosuz bir filmin galasýnda,
Azrail baþrolde bense figüranýmdýr,
Sabahsýzdýr artýk gecelerim, bedenim kefensiz,
Ölüm nedir ki Anadolu kalsada bensiz.
Ruhumda aðrýlý ayyaþ sancýlar,
Küfelik olmuþtur artýk karanlýk gecelerim,
Rüzgârýn melodisi kulaklarýmda,
Bir yalnýzlýk senfonisi çalarken,
Diþlerimin arasýnda kalmýþtýr,
Gidenin son gülüþü,
Kelimeler boðazýmda düðüm düðüm,
Bu gece sabah olurmu sensiz Gülüm.
12-02-2011 Orhan YILMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.