Düþünce anladým yosma kaldýrýmlarýn sinesine, Aslýnda bir düþünceden ibaret olmadýðýný, Düþününce düþ gibi gözlerini, Varlýðýnýn içine itekledi kýskanç melekler beni, Düþürdüler yokluðunun orta yerine...
Bir el tutsun istedim ellerimden Ellerin elini tutmamýþ olsun istedim. Elimde deðildi ki Düþtüm iþte yokluðuna, sen görmeden. Elini uzat istedim, Kaldýr istedim.
Bir damla mutluluktu zavallý yüreðimin ihtiyacý, Bin damla acý yuttu sanki, Boðuldu keder deryasýnda Nerden bilecektin ki? Gelmediðinde bir deðil bin kez gönlümden vurulacaðýmý!
Esirgenince o tatlý gülüþün þu bedenden, Mahrum edilince o nazlý bakýþýn þu yaralý gözlerimden, Ve yok olunca nefretim, öfkem Kýrýlýverdi hasretim, çatýrdadý en orta yerinden, Dayanýr mý sandýn bu acýya aciz bedenim... Seni dile(n)dim herþeyi bilenden...
Þimdi düþmüþüm aþkýna, sevdana... Aslýnda düþ imiþsin acý dolu hatýralarda. Kalkmam gerek yokluðundan. Koþmam gerek sana... Varlýðýna... Kaldýrýr mýsýn beni? Tutar mýsýn ellerimden?
Ey yürek yaram! Ey sevdam... Herþeyden evvel... Düþ-Eþim olur musun? Melekler bu aþký bizden çalmadan...
Abdüssamed GEDÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdussamedgedik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.