Çýplak ayak uçlarýnda süzülerek geldiler Kara pelerinlerini örtüp güneþin üzerine. Kýlýç uçlarý ile bir Samanyolu çizdiler, Zemheri nefeslerini savurup gökyüzüne.
Ýhtiras yüzüyordu iri ve kýzýl gözlerinde. Önceleri sanki bir dost gibi gelirdiler. Ýndirip kýlýçlarýný gülün nazik göðsüne O eþsiz kokuyu cisminden söküp alýverdiler.
Teni kanýyla boyandý þimdi gülün Baþý dimdik durur eksilmez o vakar. Kokusuna bile hasret kalan bülbülün, Gölgesiz cismine armaðan bir diken var.
Bülent Özbek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nayi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.