Þöyle alýp baþýmý, çekip gitsem diyorum. Sorsalar adresimi, ben kendim bilmiyorum. Gece buz, gece ayaz, yürüse ayaklarým Benden geriye kalsa; Feryatlarým, ahlarým…
Hasret ile sarýlýp, bir öpsem ellerini Tutabilsem bir kere, saçýnýn tellerini Baðrýna bassa beni, bende ona sarýlsam Ömür boyu seyretsem, yine de yorulmasam.
Taþ olan hasretimi, kýrsam kuma çevirsem Canýmý istese de, al iþte senin desem Pýnarlarý kuruyan, o güzel gözlerini Bir duyabilsem yeter, o tatlý sözlerini.
Duasýz koymuyorum, ben seni mezarýnda Zalim gurbet olsa da, seninle aramýzda Kalmadý hiç takatim, kalmadý tahammüllüm Bu baharda açmadý, ne sümbül, ne de gülüm...
Birecik – 30 Ekim 1998
Yüksel Erentürk YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.