( MEHLÝKÂ DESTANI’ndan )
‘Boþ vâktinin bensiz düþse peþine
Hiddetimle dolar, taþar.’ demiþsin!
‘Kapkara gecede kâbus düþüne
Usul usul girsem, þaþar.’ demiþsin!
‘Ak topraða hâkla kimler yarýþmýþ,
Kimler cinnet içre cinne karýþmýþ,
Hangi solan yaprak, dalla barýþmýþ;
Aðýrbaþlý idi, þiþer.’ demiþsin!
‘Ellerinde tane tespih geresi,
Kirli sakal gezer, baþta beresi!
Sorsan zaman nedir, mekân neresi
Sinirlenir haddi aþar.’ demiþsin!
‘Kan revân üstünde þafak susarken,
Uðruma o kalbi göðe asarken,
Bir ümide yaman gövde basarken,
Sever yanar, bir gün piþer.’ demiþsin!
‘Yetmez midir nice hayâl kurduðu,
Nice candan cânan turna vurduðu,
Ar edip de baþý dikçe durduðu;
Bakmayýn o baþa, düþer.’ demiþsin!
‘Kaçýp gitsen dahi dünya, varýlýr.
Köþe - bucak hüzne, yâren darýlýr.
Kalem kâðýt onca kelâm sarýlýr.
Yazar, çizer; þâir yaþar.’ demiþsin!
‘Nezaketten mahrum, gönül damýna
Ne gördüm ki vardan yokluk nâmýna
Bir tebessüm neþe, bütün gamýna
Bûsem ile uçar, coþar.’ demiþsin!
‘Þenlenir de aþka, aðýt salýnmaz.
Bir hevesti geçti, murat alýnmaz.
Hakikâttir elbet, bâki kalýnmaz;
Doðar, ölür, o da beþer.’ demiþsin!
‘Dert almadý garip mecnûn çölünü,
Sýr belenip göðe saldý külünü!
Terk eder mi sandýn, bülbül gülünü
Haber salsam yine koþar.’ demiþsin!
‘Hatýralar biter, aðyâr bulursam,
Kýnalý bir keklik, avlak olursam,
Vâdem dolar eðer bir gün ölürsem,
Kendine de mezar deþer.’ demiþsin!
17 Þubat 2005 // T A R S U S
Hakan Ýlhan Kurt