özgürlüðüne haram tohumlar toplardý kuþlar
þehri istila ederdi güneþ
aydýnlýk bir sonraki güne umut
birkaç direniþçi duygu vardý beni savunan
sen gül kokulu þarapnel parçasý
belki de yavaþ yavaþ korkularýndan arýnýp
özlemlerin kokusu vururdu düþlerime
belki de buyüzden adý aþktý
bir kurþun sesinde uyandým sana
mülteci oldum gönlünde
pusu kurarcasýna zalimdi aþk
vuruldum ama ölmedim
iki kurþun býraktým þarjörümde
ikisi de bana
sana kýyamaz
aþký öldüremezdim, ölmezdi
kaç koþabildiðince uzaða
fethi zor gönlünün zýndanlarýndayým ben
kanunsuz cümlelerinde aþkýn
çark sanada dönecek..