Karanlýktýr sevmelerden sonra içime akan ses Yok Gelir ve giderim ecel terkinde bedenim Yine bir uzun susuþtayken sen
Aydýnlýktýr gün gibi korkularým çocuksu ortada Gelme Durur konuþurum kendimle seninle, seni Yine geniþ sohbetteyim
Bir salýncak bu ayarsýz rüya Düþme Düþmek gerçeðe ne tatlý bir düþ/me Ve en nihayetinde salýncakta sallanan iki sonsuz biziz
Kurtarmak öfkeyi insanca etimizden Sus Devþirilmez þehvet devrimleri tenimizde Kapýmýzý çalan güvercinler soðutur bizi Ekmeksiz koymaz güvercinleri gül ellerin
Kaderidir bulutun bizden ayrýk olduðu anda gri olmak Nerden bulabiliriz ki aðlamadan yaðan bir yaðmuru Ve Rüzgârým kapýnda dövünen
Duvardan duvara vurulmuþ melankolikliðim bizden Deme Zavallý toprak bizden habersiz bir ana Kavuþmak, bir lacivert an kadar gök Belkýs toprakta gömülü aþk Biz göðe gömülü topraktan aþk
He caným he He kuzum Üç elmadan biri senin Söz
Ufuk Ataman
Sosyal Medyada Paylaşın:
heredot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.