Anlamaz heceden, durmadan yazar…
Parmak parmak sayar, tutmaz hesabý!
Her gece þiirden yedikçe azar;
Mübarek adeta beyit kasabý;
Muzdarip elinden ölçüyle uyak.
Ters giymiþ papucu, tökezler ayak!
Eksiktir temelden harçla çimento;
Demiri koymadan çakar kalýbý!
Taþýr mý binayý? Çürüktür lento.
Cafcaflý sývayla örter ayýbý!
Çalýnmýþ malzeme, göçer inþaat;
Ha bina, ha þiir; iþte icraat!
Ürperir kýtalar, düþse eline;
Ahenk darmadaðýn, mana periþan.
Beðenmez kimseyi, bakmaz haline;
Omzunda baltasý, Cellad-ý ziþan!
Nazýmdan bihaber, duygusuz kisra;
Sehpaya çekilmiþ aðlýyor mýsra...
Virüs gibi sardýn edebiyatý;
Gülþeni mahveden boran, tipisin…
Yularsýz, semersiz “Truva Atý”
Tükenmiþ idrakin yanýk çipisin!
Yemiþsin mühürü, çözmez program;
Faydan yok kimseye, inan bir gram!
.......
Eþek arýsýna atsan program;
Bal yapamaz asýr geçse bir gram!
Halil GÜLÞEN