Bunak Şair
ve insan…
bozdu bir gün oyunun altýn kuralýný
sýðdýrdý bir yolunu bularak
yaþamýn çuvalýna þiddetin kanlý mýzraðýný
son sözünü söyledi doða: deðiþim!
eskitti dünden kalan ne varsa
pasa dönüþtü aþklarýn yarým þaraplarý
hatýrlamýyor artýk ozan en unutulmazýný
uzun menzilli silah sandý leylekler
gagalarýndan damlayan yurtsuz sevdalarýný
zaman…
i mgesiz þiirce ilk o soyundu anýndan
ve insan…
zavallý bir figür olarak kaldý
tarihini baðýþladýðý maðarada
elindeki taþtan balta dönüþse de uzay silahýna
hep ayný oktavda çýnladý ölüm
ayný tenhalardan geçerken
binitteki kendi hamuruydu
kan ve gözyaþýyla yoðrulmuþ
dýþý yanmýþ çið içi
ne zaman bir kelebek konsa düþlerine
öleceðinden korktu /öldürmekti onun iþi
ve insan…
unutunca içindeki barbar savaþý
kýrkýndan sonra ozanlýða soyundu da
sýk sýk aklýna kaçýrýr oldu
iki dizelik barýþý
Nisan 2009 / Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.