METRES EYLEDİM DÜŞLERİMİ

Günün ilk ýþýklarýný beklerken,
Karanlýk doldu pencerelerden.
Umuda kucak açmýþken gönlüm,
Bir seni düþledim.
Kimseler almasýn seni diye
Metres eyledim düþleri kendime.
En zor olan metresimi tutmakdý elimde.
En kuytu köþelerde sakladým,
En mahremleri yaþadým düþlerimde senle,
Tek benim olasýn,yalnýz ben olayým sende.
Kapattým kapýlarý,sürgüledim pencereleri,
Sur duvarlarýyla çevirdim her yeri.
Gönlüme hapsettim seni ve düþlerimi,
Sýrf benim olman,temiz kalman için,
Metresim eyledim düþlerimi.
Kanatlarý vardý düþlerin,
Uçmak isterdi,özgür olmak isterdi,
En uçlarda gezmek,olmayaný oldurmak,
Düþlerin iþiydi.
Göze alamadým uçmayý,diyar diyar konmayý,
Sen olmalýydýn düþlerimde,
Ben olmalýydým senin her zerrende.
Düþlerimde bile hastalýklýydý sana sevdam,
Ýþte bu yüzden seni kapattým düþlerime.
Düþlerimde metres eyledim seni kendime.

Sosyal Medyada Paylaşın: