Te Quiero Abuelo
Öylesine zor ki yokluðuna alýþmak...
Çocukluðum...
Anýlarým...
O kadar seninle, o kadar dolu dolu ki...
Bitmek bilmeyen üç noktalarým hayatta
O kadar boþ, saçma sapan bir düzen ki demek ki
Varla yok arasý ince çizgi hayat
Senle ben arasý
Her geçtiðimde gözlerim aramasa seni
Pencere kenarýnda görmeye alýþmasaydým ya da
Kal, iki kelam edelim diye üstelemeseydin her geliþimde
Bu kadar zor olmazdý belki
Bu kadar zor gelmezdi yokluðunla yaþamak.
Son geliþimde "sihir gibi" demiþtin
Hiç beklemediðin bir anda çýkmýþtým karþýna
Son gidiþin de "sihir gibi" oldu iþte.
Hani iyileþecektin?
Son gördüðümde gayet iyiydin halbuki
O eski Hasan Efendi kalmamýþtý gerçi
Hani yüksekalandaki evin bahçesi vardý, yanan,
Senin þezlongun vardý, uzanýrdýn.
Koynuna girerdim, ufacýktým.
Fýkralar anlatýr, beni gýdýklardýn.
Katýla katýla gülerdik beraber.
Bahçeyi sulardýk, sen hep espriler yapardýn.
Daha araba alacaktým sana ben.
Hani yürürdük ya Antalya Merkez’de
Okula giderdik anneannem, sen ben
Kýyamazdým.
Þimdi de kýyamýyorum öyle.
Bir oku üfle derdin bana
Elemtere fiþ kem gözlere þiþ
Okuyorum iþte...
Son görüþtüðümüzde gurur duyduðunu söylemiþtin ya benimle
Ben de seninle gurur duyuyorum dede.
vadi týnay
3eylül2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.