her kelâm her kulaða uymazmýþ
/dudaklarýma yapýþtýrdým/
bir þehri
bir de seni uyurken öpmek
bir seni
bir de þehri terk ederken aðlamak
aþk’a yaklaþtýrýyor beni
kuþkularýma ninniler dilenirken
durmaksýzýn ayný kelimeleri tekrar eden yüzünden
ve þeytaný taþlanmýþ
kovulmuþ cennetinden
sürgün gözlerine karalandýðým bir üþümeydin
ilk gördüðümde
gözüne baksam
içinden ben çýkacakmýþým gibi
özenle saklanmýþ güncede
amansýz devrilir konuþmalar
kýrýk kesik düþer bütün üç noktalar
ve sahipsiz
ve kimsesiz incitmek için
nerede ne kadar yaþadýysam
orada baþlýyor tüm geçmiþ
zamanýn kederine kurulunca gölgen
güneþ þart olmuyor görmek için
çok sesli mecburiyetimizle buluþuyor ayrýlýk
hayaller de kaybeder cesaretini
aç zaman öðretiyor
kendi gerçeðini
öfkedendir hüznünde yaþanmýþ her veda
yüzüne dokunmuþ rüzgarýn kýrgýnlýðý ile geçer
aþk da geçer
sakýn söz kalýr deme
yüzümde unuttuðun bu çizgi
ardýndan koþan bu þiir
kendime bir hoþçakaldýr…