MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İÇİMDEKİ ÇOCUK…
pitircik_yy

İÇİMDEKİ ÇOCUK…







Çocuk…
Hýrçýn bir çocuktu içimdeki
Sevdikçe þýmaran.
Dokundukça yanaklarýna daha da sokulan
Sevgi ihtiyaçtý onun için
Yaþanýlasý bir mutluluk
Ekmek gibi, su gibi
Hatta daha fazla gerekli
Sanki açken yaþayabilirdi
Ama sevgisiz asla…
Doyumsuzdu, tadýna vardýkça sevilmeyi de sevdi.
Ama daha delisiydi arzuladýðý
Mecnun’du, Ferhat’tý örnek aldýðý.
Leyla’ydý, Þirin’di tadýna susadýðý.
Bir efsaneydi hayaline daldýðý.


Ýçimdeki çocuk…
Ne yapsam memnun edemedim onu
Günler birbirini kovaladý, aylar onlardan aþaðý kalmadý
Gittikçe arttý mesafelerimiz
Zamana yenik düþtük ikimiz de
Bitiremedim aradaki küskünlüðü
Uzadýkça uzadý dargýnlýðýmýz
Ben sandým ki büyüdü
Gençliðe uzandý var gücüyle
Ama o inatçýydý büyümemekte
Çocukluðundan vazgeçmemekte
O saf ruhu yitirmek istememekte
Aramýz bozuldu iyice
Kurduðum bütün köprüler yýkýldý
Daha tamamlayamadan
Þantiyesinde kalakaldým
Bakarken buldum kendimi
Çürüklüðüne inþaatýmýn
Döküldüm her yýkýntýmda
O çocuk…
Bir çocuk muydu bunu bana yapan?
Ýnanamadým nasýl bir güçtü bu
Doðal bir dayanýmdý hem de
Ne yapsam karþý koyamadým


Çocuk… ‘Sevme’ dedim
‘Yeter beni yýktýðýn’
O sevdikçe ben yaralandým.
Anlayamadý çocuktu daha
O mutluydu tattýðýnda bir ruhu
Taptýðýnda doyasýya
Ama ben, ben ne olacaktým?
Ateþlere attý bu çocuk beni
Küllerimi savurdum sevmeye kalkana
Tek bir od yetiyordu tekrar yanmama
Griydi ana rengim
Bulanýklaþtým git gide
O sevdi hem de ölesiye
Ama ben öldüm kalbinin her titreyiþinde
Ürktüm sesinden
Çünkü onun saftý sevinçleri
Bense tedirgindim attýðým her adýmda
Bir çocuk gibi korkuyordum
Ama o cesurdu benim hiç olamadýðým kadar
‘Büyü’ dedim duymadý sesimi
Dinlemedi sessiz çýðlýklarýmý
Fark etmedi çýrpýnýþlarýmý.

Çocuktu iþte...Hep sevdi
Küçük kalbine kastedenleri bile
Çünkü zordu sevmek
O cesurdu zoru seçti, en zorunu sevdi
Benim cesedimi bile bulamazdý arasa
Ama olsun o sevebildi.
Benim çürüyen bedenime raðmen
O çok sevdi
Ruhumu katýp ona
Hayran kaldým saf mutluluðuna
Çocuk sevdi hiç usanmadan
Bana raðmen sevdi
Teslim ettim kendimi onun katýþýksýz ruhuna
Ýçimdeki çocuk hep sevdi
Ve biliyordum hep de sevecekti…

15.08.10—02.57


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.