Emeklilik Zevki (!)

Aklýma gelmezdi, bir gün yazarým
Sabahtan akþama, yatar uzarým
Zannettim yine de, eser tozarým
Emekli olunca, bitiyor düþler.

Sabah erken kalkmak, iþe gitmek yok
Kimseyi kimseye, düþman etmek yok
Yorgun argýn terden, yolda bitmek yok
Bu kere de evde, karýþtý iþler.

Çayý kendin kalkar, kendin demlersin
Akvaryum temizler, balýk yemlersin
Balkon tarlasýnda, tohum çimlersin
Romatizma olur, bitmeyen kýþlar.

Hanýmla geçinmek, ayrý bir sanat
Derse kocacýðým, sofrayý donat
Uç dese takarým, vallahi kanat
Yoksa hançer olur, örmelik þiþler.

Evde tek baþýna nara atarsýn
Verilen ilacý, hapý yutarsýn
Çekilir odana, yalnýz yatarsýn
Saçlar dökülmeye, burada baþlar.

Ýþimiz gücümüz, hoþ sohbet, hatýr
Zaman da geçmiyor, otur ha otur
Gözlüðü takmazsan, okunmaz satýr
Basarsýn elinle, görünmez tuþlar.

Kocayýnca iþler, sorulmaz kurda
Ha varsýn, ha yoksun, sanki bir hurda
Top atacak mazgal, kalmazsa surda
Ardýndan taþ atar, sokakta puþtlar.

Kâðýt, kumar, içki, âdetim deðil
Kuyrukta beklersin, eðil ha eðil
Bir tek silahým var; sev, sevin, sevil
Artýk kesmez olur, protez diþler.

Maaþýn yetersiz, evin kiradýr
Nerden baksan halin, geçmez yaradýr
Torun torba derdi, en ön sýradýr
Bir gül bahçesinde, ötüyor kuþlar.

Dostum dediklerin, ne idi, kimdi?
Gerçek dost kim imiþ, görürsün þimdi
Çetele tutarsýn, kim kimi gömdü?
Yetmiþe dayanýr, ellilik yaþlar.

Necati onurla, çalýþtý durdu
Kime rastladýysa, merakla sordu
Emeklinin hali, gerçekten zordu
Saða sola oynar, göz ile kaþlar.
Emekli olunca, bitiyor düþler.

Not: Darýsý çalýþanlarýn baþýna


DOST GÖNÜLLERDEN

Anlattýn ya hâlin’, döktürdün derdi,
Kadir ne sanýrsýn, o’nu da gördü,
Kaynattý çaydaný, sofrayý serdi,
Makbûldür; hanýma, beyleri germek!...
Gel-gör emekliyi, çuvaldýz kaþlar,
Düþünür gönlünce, klâvye tuþlar.
Kadir Yeter

Sosyal Medyada Paylaşın: