ÖMER
Onun hikayesi daha doðmadan baþlamýþ,
Annem bir rüya görmüþ söylememiþ dokuz ay saklamýþ.
Her gece gezmek için gitmiþ kabe’ye,
HZ.Ömer götürmek için bindirmiþ deveye.
Doðmadan üç gün önce demiþ oðlun olacak,
Vasiyetimdir ismi Ömer konacak.
Demiþler babamla bir bilene soralým,
O ne derse biz onu yapalým.
Görülen rüya bir hocaya soruldu,
Sonrasýnda bebeðin ismi Ömer konuldu.
Öyle tatlýydýki bebekken bilemezsiniz,
Tombiþ yanaklarýndan gök mavisi gözlerini göremezdiniz.
Çocukluk iþte onunla her afacanlýðý yapardýk,
Marifetmiþ gibi gizlice kitaplarýn ucunu yakardýk.
Çatý,duvar,aðaç düzdü ikimize,
Kötü söz söyletmezdik te ikimize.
Bir suç iþleyince annem kýzardý,
Ýçeri girin çabuk! dövmeyeceðim namesi yapardý.
Ömer küçüktü kanardý anneme giderdi,
Anýnda biryerine þaplaðý yerdi.
Halime teyzenin kümesi önünde beklerken .......
Atardý kafasýnýn tasý,
Hiç eksiz olmazdý yaramazýn yarasý.
Papazýn bakkalý derlerdi bir bakkal vardý,
Binbir oyun ile hergün Ömer oradan alýþveriþ yapardý.
Çabuk sinirlenirdi lakin, adaletliydi de,
Hep onun dediði olurdu her seferinde.
Þimdi büyüdü ,koca adam oldu,
Evlendi,kendisine küçük bir yuva kurdu.
Ýçimden geçenleri hemen tahmim eder,
Dayanamaz gözde neme pes eder.
Çatýnca kaþlarýný ürperir korkarsýn,
Bakýnca tatlý atatlý avuçlarýna konarsýn.
Ýdealisttir,yenilikleri sever,
Benim tek erkek kardeþimdir ÖMER....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.