HER ŞEY İNSAN İÇİNDİR
Kimi insanlar var ki, kibir deðil onurlu,
Derdini anlatamaz, onu dertsiz sanýrsýn.
“Bir melek deðil ya bu” demeyesin; “olur mu?”
Gerçi sen anlayamazsýn, anlasan utanýrsýn.
Yokluk içinde yokluk, aç gezer tok görünür,
Vakarla dimdik durur, Oysaki hep sürünür,
Faziletle süslenir, erdemlere bürünür,
Sen aþaðýlýk herif, onu nasýl tanýrsýn?
Aklýnda özür varsa, cimri elin veremez,
“el Fakrý Fahr” sýrrýna agâh olup eremez,
Saðýrsan duyamazsýn, gözün körse göremez,
Onun gönlü Allah’la, sen þeytanla kalýrsýn.
Ey modern geçinen, çað dýþý olan madam,
Medeni görünüþlü, ey vahþet kokan adam,
Dýþý süslü Müslüman, ey cühelayý azam,
Sen insaný bilmeden, cennete zor varýrsýn.
Baþýnýza çarpmadan, sizden büyük bir kaya,
Keyfinizi bozmayýn, eller giderken aya,
Bekleyin belki tutar, sizi de kutlu maya,
Bir gönül-e girmezsen, gönlünden usanýrsýn.
Sen süredur sefayý, garip çeksin cefayý,
Galiba anlamadýn Muhammed Mustafa’yý,
Biz ondan tahsil ettik, ahdimize vefayý,
Ýyi uykular sana, ölünce uyanýrsýn.
Her þey insan içindir olgunlaþýr, azar da,
Ýradesinde hürdür, yapar, yýkar, bozar da,
Kimler gelip geçtiyse, hepsi þimdi mezarda,
Sana da kalmaz dünya, boyunca uzanýrsýn.
04.04.2010……MUSTAFA YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.