Ben de tarlalarda eþsiz günler geçirdim uçsuz bucaksýz sapsarý ovalarda gizemli bir rüzgarýn iliklerime geçip bana yaþam verdiðini duydum bir anda baþaklar, insan boyu saðdan sola eðilip ona teslim olurdu
tatlý bir koku ovayý kaplar topraðýn doyacaðý mistik bir kaynaðý müjdelerdi
önce yavaþ yavaþ düþerdi sonra hýþýmla bastýrýr ufuk çizgisinden beriye dalga dalga gelerek tüm dünyanýn kirlerini yýkardý hayatlarýný topraða adamýþ þair köylüler saðanaðýn ruhunu topraða hasretini topraðýn da ondan razýlýðýný bilerek mütevekkil, “bereket” derlerdi mikailin kanatlarýndan düþen damlalar serçeye su topraða yaþam ademe rýzk olurdu
sonra çilekeþ ýrgatlar kuytularda taþ kesilir aniden gök aðlarken konuþmak günahmýþ gibi tek kelam etmeden bir ibadet gibi gözlerini uzaklara diker saçlarýný çözmüþ bulutlara bakardý tepelerden aðaçlara çalýlardan köklere evlerin damlarýndan ölmüþlerin taþlarýna kadar ne varsa hayatýn ýslak eli deðer her þeye yaðmurun tertemiz ruhu eklenirdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
selcukkilic Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.