Kirli jargonlardan çýkardým
Sokak çocuðu aþk yanlarýmý
Sövgünü özledim sevgime
“Sevdim Allahsýz” demeni birde
Çekimsiz fiillerinde irkilmeyi…
Ve baðlaçlarýnda iðfal ettiðin dünyaya
Gecelerce aðladýðým tecavüzlerden
Kaçýp kaçýp sýðýnmayý özledim
Bohçasýz gözyaþlarýmý dert top edip
Sokuldum dað bellediðim yanlarýna…
Küfrettim ulu orta âlemin çarkýna
Küfür ki gariz, küfür ki bariz benden yana
Madem yazýlmamýþ aþk bize, öyleyse…
Söküp çýkardým ellerimi
Güz kurusu ceviz aðaçlarýmýn köklerinden
Mezar kazayým dedim ismime
Mezar… týrnaklarýmla
Korktum yalan deðil
Korktum izinsiz yürüyüþlere
Caddelerinde…
Unutamadýðýmý,
Üstelik unutamayacaðýmý bile bile
Unutmaya söz verdim kendime
Namuslu bir terk ediþti bu gidiþ
Öyle öðretirler bilirsin
Öyledir bozkýrda seviþmeler
Ve böyledir dað baþýndaki ayrýlýk
Üzgün deðilim, aðlamadým inan
Geceden kalma bu baþ aðrýsý
Þiþenin dibine vurduðumdan
Mutluluk þiirlerimin baþlarýnda dursun býrak
Nasýlsa büyür parmak uçlarýmda keder
Büyür hüzünlü acýnasý bu ayrýlýk…
Tüketir ömrü hicranla bu alaca karanlýk...